In dit jaar overleden twee bendeleden van het eerste uur, Cees van der Burg en Henk Bousema. Het verlies van deze twee collega's is beschreven in Golfvoort. Hieronder de twee artikl;en die hieraan zijn gewijd. In de herfst werd weer om de bendebeker gestreden.
Zoals gebruikelijk werd deze wedstrijd in Voorthuizen gespeeld.
In memoriam Cees van der Burg
Volstrekt onverwacht is op 1 mei jl. onze clubgenoot Cees van der Burg overleden. Nagenoeg vanaf het begin van de Golfvereniging Edda-Huzid is hij er actief lid van geweest. De laatste tijd speelde hij nog zo’n twee keer per week binnen het verband van de “bende van Bousema” waarvan hij een aantal jaren terug een van de grondleggers is geweest.
Cees was binnen de vereniging iemand die je gerust een markant figuur kunt noemen. Hij stond er om bekend dat hij geen blad voor de mond nam, de dingen (en mensen) bij de naam noemde. Daarbij had hij het hart op de tong en was hij oprecht en eerlijk. Omdat hij daarbij niet echt als diplomaat communiceerde kon dat ook wel eens tot een botsinkje leiden. Voor wie veel met hem optrokken was dan te zien dat hij hier vaak eigenlijk ook wel van schrok en niet begreep dat zijn eerlijkheid niet zo gewaardeerd werd.
Zijn “hart-op-de-tong-karakter” bleek ook steeds als je met hem speelde. Zijn vaste gewoonte was gedurende het spelen van een hole steeds de tussenstand hardop te melden. Voor Cees was golf op de eerste plaats een gezelschapsspel met alle communicatie die daar bij hoort, niet altijd op prijs gesteld door spelers die zich in stilte willen concentreren. Ondertussen speelde hij de laatste tijd steeds heel stabiel: Zijn slagen reikten niet echt ver (meer) maar waren nagenoeg altijd ergerlijk recht.
Iedereen wist dat hij, toen hij nog regelmatig 18 holes speelde, altijd een balletje als inzet voor de ronde wilde. Toen hij zich tot 9 holes beperkte werd matchplay zijn favoriete spelvorm. Als je als tegenstander dan met je bal tot minder dan een meter van de hole genaderd was kon Cees vaak genereus zeggen: “Die mag je hebben...” om daar dan op het moment dat je je bal dankbaar oppakte aan toe te voegen: “... voor een pilsje!”
We zullen Cees, met zijn eigenaardigheden (maar wie heeft die niet?), missen.
Maandagmiddag hebben we Cees uitgeleide gedaan op de begraafplaats in Barneveld. De herdenkingsbijeenkomst was sober en stijlvol in een sfeer die Cees goed zou zijn bevallen. Koert Koster voerde er namens zijn golfmaten het woord en karakteriseerde Cees daarbij zo treffend dat de andere aanwezige niet-golfers er merkbaar mee instemden. De muziekkeuze bij de bijeenkomst was ook naar de smaak van onze overleden golfmakker. Zo hoorden we de Rapsodie in Blue van George Gershwin en Chain of Fools van Aretha Franklin. We verlieten tenslotte de aula en liepen de zon tegemoet onder de klanken van Louis Armstrong met de St James Infirmary Blues. Best een mooi einde van zo’n droeve dag!
Toon van Winden
In memoriam Henk Bousema
Het bericht van Henks overlijden op 15 mei jl. kwam niet meer als een schok. Twee jaar lang zijn we er getuige van geweest hoe hij op nuchtere en voor ons voorbeeldige wijze strijd leverde met de dodelijke ziekte. Voor hem zijn we blij dat aan zijn uitzichtsloos lijden een eind is gekomen maar met zijn vrouw Anje en hun (klein-)kinderen treuren we om zijn gemis.
Op onze golfclub stond hij bekend als een rustige sympathieke vent en voor de bende van Bousema – leden was hij nog wel wat meer dan dat. Jarenlang heeft Henk gezorgd voor een soepele coördinatie van starttijden en flightindeling van de bendeleden op maandag en vrijdag. Daarmee was hij de bindende kracht van deze golfbende en de vanzelfsprekende naamgever van de trofee
waarom jaarlijks in bendeverband gestreden wordt.
Als flightgenoot in de baan zullen we ons Henk herinneren als een gezellige, humorvolle speler altijd goed voor aardig gesprek. Hij vertelde graag en met enige trots over zijn Groningse achtergrond. Dat hij zelf erg in de historische achtergrond van zijn familie geïnteresseerd was moge ook blijken uit het feit dat hij enkele omvangrijke boeken met gedetailleerde documentatie over zijn voorvaderen op zijn naam heeft. Nog tijdens zijn ziekteperiode heeft hij gelukkig zijn laatste werk kunnen afronden.
Memorabel is nog dat Henk amper een jaar geleden langs kwam op onze senioren –woensdag – ochtend waarbij we hem allen van harte ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag hebben toegezongen.
In zijn werkzame leven is Henk actief geweest als leraar. Achteraf gezien is dit gezien zijn grote capaciteiten als verhalenverteller een prima keuze geweest. Hij gaf ook aan dit vak altijd met het grootste plezier te hebben uitgeoefend. Met zijn nuchterheid en oprechte belangstelling voor de jongelui in zijn klassen had hij, zo vertelde hij ook graag, nooit echte ordeproblemen gekend. Kenmerkend was ook de steeds liefdevolle wijze waarop hij over zijn toenmalige leerlingen sprak.
Datzelfde gold zeker ook voor zijn kinderen en kleinkinderen. Henk was een trotse vader en grootvader. Dit bleek ook wel tijdens de uitvaart op zaterdag jl. waarop onder meer een zoon en een kleinzoon het woord voerde. Namens zijn golfkameraden heeft Gerard Hoen bij deze gelegenheid het woord gevoerd en Henk op treffende wijze gekarakteriseerd.
Het zal niet de laatste keer geweest zijn dat we bij zijn afscheid hebben stilgestaan. We zullen Henk missen!
Toon van Winden
Het leven ging door en dus ook de jaarlijkse strijd om de Bousema Beker:
Lustrumversie Bende van Bousema Beker - wedstrijd
Het jaar 2012 is voor de Bousema Bende een veelbewogen jaar geworden. Gedurende dit jaar heeft de bende van twee leden afscheid moeten nemen: Henk Bousema, de voortreffelijke naamgever van de bende en Cees van der Burg, een van de grondleggers van deze club. Voor de bende gaat het leven niettemin gewoon door. Onder coördinatie van de ijverige en nauwgezette Gerard Hoen die strijk en zet steeds de flightsamenstelling en starttijden voor de bende regelt heeft het gezelschap al weer de nodige sportieve maandag- (en voor sommigen vrijdag-) rondjes achter de (trolley-) wielen. De bendeleden zijn hiermee uiteraard goed op elkaar ingespeeld en duidelijk is dat allen nog steeds erg ingenomen zijn met deze unieke formule van samenspel.
Jaarlijks hoogtepunt voor de Bende van Bousema is de strijd om de felbegeerde Bende van Bousema Beker. Op maandag 1 oktober traden de leden aan voor de 2012-aflevering van deze sportieve strijd. Het weer werkte prima mee want ondanks de dreigingen die de Buienradar liet zien bleef het gedurende de hele wedstrijd droog. Een fiks windje zorgde voor een speciale handicap. De flightindeling lag, zoals gebruikelijk voor deze gelegenheid, in handen van Bob Bremer, die met zijn effectieve methode zorgt voor een snel resultaat waarover verdere discussie voorkomen wordt. In de baan was goed merkbaar dat de drie drieballen en twee tweeballen zich geconcentreerder dan bij de gebruikelijke ronden aan het spel wijdden. Resultaat was dat de ronde ook wat trager verliep dan gebruikelijk, iets wat de marshall en achterop komende flights ook constateerden. , maar ja... voor zo’n belangrijke wedstrijd... .
Natuurlijk laaiden de emoties, zoals vreugde, teleurstelling en verbijstering, even op toen wedstrijdleider Wouter van de Ploeg bij de borrel na afloop de uitslag van de strijd bekend maakte. Rob Heijerman, rookie binnen de bende, bleek bij deze wedstrijd de grootste vaardigheden en stalen zenuwen te hebben gehad. Deze glorieuze winnaar mag zijn naam op de beker laten bijschrijven. Met passende speech werd de beker aan hem uitgereikt door de bekersponsor binnen de bende: Bert Smit. Naast deze hoofdprijs waren er ook nog prijzen voor de tweede (Alfred Schoenmakers) en derde (Harm Zijlstra) plaats en de winnaars van Neary (Peter Schnetkamp)en Longest (Toon van Winden).
De dag werd afgerond met een prima maaltijd in het restaurant. De wedstrijd werd hierbij uiteraard nog eens grondig geanalyseerd maar ook andere onderwerpen werden diepgaand besproken. Aan gespreksstof bleek geen gebrek.
Alle deelnemers waren het er over eens: Deze dag was weer een hoogtepunt voor de Bende en alle leden van dit veelkleurige gezelschap waren het er over eens: We moeten vooral doorgaan!
Toon van Winden
bendelid