Verslag BB-trip 2025

Nu, nog vroeg op Hemelvaartsochtend, heeft uw chroniqueur achter zijn bureau plaatsgenomen, de computer aangeslingerd en, terwijl flarden van herinneringen bij hem bovenkomen, begint hij aan het vastleggen van datgene wat hem en de bende de afgelopen dagen is overkomen. Het waren mooie memorabele dagen, zoveel staat vast, maar waarom.

Onze bende driedaagse 2025 startte dit jaar bij Golfclub Princenbosch. In het gezellige clubhuis schaarden we ons aan een grote tafel. Aanvankelijk verliep onze begroeting rustig en bedaagd, zoals dat hoort op een maandagochtend, maar op zeker moment verscheen onze deelnemer uit Veenendaal. Bree, onze roeptoeter, meldde zich met zijn bescheiden neefje Wim Pie, en direct schakelde de groep over op een hoger energieniveau. Organisator Hans had hier ter plaatse al de nodige voorbereidingen getroffen en presenteerde ons de scorekaarten waarop onze playing-handicaps al waren aangegeven. Zo konden we van de kaarten al aflezen dat het niet een heel moeilijke baan zou zijn. Aan de scores die we maakten was dat ook te zien: gemiddeld waren de resultaten bemoedigend.

1e plaats: Wim van den Bos 39 stbf  2e plaats: Gerard Breeschoten 32 stbf en

3e plaats: Jan Klomp 31 stbf

De kwalificaties van deze Brabantse baan liepen uiteen van leuk, mooi en vlak, goed onderhouden en voorzien van veel uiteenlopende grassoorten tot saai.

Na deze sportieve prestatie was het tijd ons naar België te verplaatsen. Onze rit naar Louvain la Neuve kende wel enkele gebruikelijke files en wegopbrekingen (Wat kunnen die Belgen daar toch een rommel van maken!). Opvallend was dat we na deze pittige afstand, afgesloten met een puzzelrit door de spelonken onder onze bestemmingsplaats, toch met enkele equipes tegelijk in de parkeergarage onze spullen stonden uit te laden. Het hotel bleek een comfortabel onderkomen met een kok die zijn vak goed verstaat.

Op dag twee van onze trip was het verzamelen geblazen in het sfeervolle clubhuis van Golfclub La Tournette. De klassieke behuizing en de uitstekend onderhouden tuinen rond het clubhuis-complex lieten ons weer eens zien dat de golfsport in België vooral een bezigheid is voor het patriciaat. De baan zelf (we bespeelden de Anglais-baan) bleek ook imponerend. Voor ons, spelers van het vlakke land, was het erg wennen aan het voortdurend klimmen en dalen  dat hier bij voortduring van ons gevraagd werd. Als ik opmerk dat deze baan heuvelachtig was druk ik me voorzichtig uit. Nog een paar kwalificaties van deze baan: uitstekend onderhouden, fantastisch ingepast in het terrein, met grote regelmaat voorzien van blinde holes en bepaald geen gebrek aan bunkers vaak met verduiveld hoge randen. Alles bijeen zorgde een ronde op La Tournette voor een verrassend avontuur. Dat het tegen het einde van onze ronde begon te regenen had voor ons niet gehoeven maar zorgde wel voor nog een extra prikkel voor onze zintuigen. Met IBM executive Ruud vormde ondergetekende de eerste flight waardoor we ook tot taak hadden de juiste route op de baan uit te kienen. Achteraf gezien was dat voor ons een te zware belasting. Na hole 16 kozen wij per abuis voor hole 3 en toen vervolgens de regensluizen nog wat verder opengingen hebben we de holes 17 en 18 gelaten voor wat ze waren. Al meanderend zochten we onze weg terug naar het clubhuis waar bleek dat we inmiddels niet meer de eerste aankomende flight waren. Het missen van twee holes heeft ons ongetwijfeld een iets lager plaats in het dag-klassement bezorgd maar een prettig biertje in het clubhuis maakte dat we hiermee konden leven. De topscores hier waren

1e plaats: Alexander Artz 33 stbf   2e plaats: Gerard Breeschoten 28 stbf

3e plaats: Cees van Swieten 26 stbf

Aanvankelijk had onze roerganger Hans in het programma voorzien dat  we ons voor de avondmaaltijd in Leuven zouden verzamelen maar gezien de afstand, de tijd die gemoeid zou zijn met deze verplaatsing en de weersomstandigheden leek het beter dit te wijzigen. Flexibel als altijd regelde Hans een aanpassing van het programma. Hiermee werd het mogelijk dat we wederom in ons hotel gingen dineren. De geboekte tijdwinst bood Toine en Alexander de mogelijkheid om voor ons hele gezelschap een tafelvoetbaltoernooi in het hotel te organiseren. Routineus wisten deze beide heren eerst te poten en vervolgens twee teams te formeren. Dit leverde een ongekend felle strijd op aan het verruimde tafelvoetbalveld tussen de blauwen en de roden. Het ongekend harde maar faire duel leidde tenslotte, zonder een enkele VAR-interventie, tot een nipte overwinning voor de roden. Aan tafel hebben we deze strijd vervolgens nauwkeurig geëvalueerd en geanalyseerd. Aan dezelfde tafel ontsponnen zich vervolgens onder het verorberen van tong of eend interessante gedachtewisselingen  c.q. onthullingen. Zo heb ik geleerd waarom Toine, de boekenman, steeds zo’n wereldwijze  impressie maakt: Na een perfecte opleiding op een gerenommeerde middelbare school heeft hij op zeer jeugdige leeftijd al een treinkaartje en/of vliegticket gekocht en is hij de hele wereld over gereisd. Als je dat eenmaal weet kan je de wijsheid van zo’n man veel beter plaatsen. IBM-er Ruud verraste ons wederom met welgekozen  wijn ter viering van de 40^e verjaardag van dochter Caroline. Tegelijk sprak hij ons ook nog even vermanend toe en stelde vast dat hij inmiddels voor de vijfde keer had getrakteerd en het nu wel tijd werd voor andere bendeleden om deze goede gewoonte over te nemen. Daarin had hij natuurlijk helemaal gelijk en we betoonden ons lichtelijk beschaamd dat we dit stokje niet eerder van hem hadden overgenomen. Vanuit het zadel reageerden onmiddellijk boekenman Toine en pijpenlegger Leo, die aankondigden een volgende traktatie voor hun rekening te nemen vanwege de te verwachten komst van een nieuw kleinkind.

Tijdens de nazit van dit feeërieke diner kwam nog even de bepaling van een bestemming voor onze volgende trip aan de orde. Nu al duidelijk is dat Hans de organisatie ervan weer voor zijn rekening wil nemen is voor iedereen duidelijk dat hij daarover kan beslissen als hij maar zorgt dat er niet te veel tijd aan reizen hoeft te worden gespendeerd.

Bij de start van de derde dag moest worden vastgesteld dat de leeftijd toch blijkbaar een rol gaat spelen in onze groep. Al voor de start hebben we moeten constateren dat onze longhitter en John Woof-adept Ruurd deze keer niet mee kon doen omdat een hernia hem aan zijn bed kluisterde. Nu bleek dat ook onze notoire bekerwinnaar Wim door gedoe aan pols en rug genoodzaakt was om van deelname op deze dag af te zien. Duidelijk was ook dat organisator, auto- en bandenman Hans, door narigheid aan de ingewanden geplaagd werd (maar zich daardoor in al zijn activiteiten zeker niet liet remmen). Tenslotte had ook uw chroniqueur met pijn in rug en heup te kampen maar met inzet van de medicamenten van de voormalige Barneveldse  detaillist in de betere damesmode, Jan K, was dit goed te managen.

Dit dus deels gehavende gezelschap meldde zich op de laatste dag op de Golfclub Royal Bercuit. Gewaarschuwd voor de steile hellingen op deze baan en ondanks het gegeven dat enkelen hadden aangegeven deze klauterpartij wel even te zullen klaren had Hans voor iedereen een electrocart besteld waardoor ook een vlot verloop van de ronde kon worden gewaarborgd. Ook dit bleek weer een meesterzet. Was het op dag twee een kwestie van klimmen en dalen gebleken deze derde dag bleek op dat punt zeker niet minder. Op diverse plaatsen bleken de hellingen nog steiler en met een trolley bijna niet te doen. Deze hellingen leverden wel schitterende panorama’s op en uitdagende afslagen. Vanuit de electrocart was het volop genieten totdat … chauffeur Ruud op de uiterst steile helling van hole 12 iets te veel het rempedaal beroerde waardoor de cart geheel eigenstandig een pirouette van anderhalve ronde ten beste gaf en Ruud van schrik met een sprong het draaiende voertuig verliet. De onfortuinlijke bezeerde zich wel maar gelukkig bleek er geen botbreuk te zijn opgelopen. De baan van Royal Bercuit laat zich bijna alleen in superlatieven beschrijven. Het geheel is prima onderhouden (helaas vond dat onderhoud regelmatig op of vlakbij de hole waar mijn flight speelde / moest wachten) de uitzichten zijn vaak spectaculair, diverse hellingen gevaarlijk steil en aparte vermelding vormt de bebouwing rond de baan. Afgezien van een appartementengebouw zagen we alleen maar kasten van huizen in allerlei stijlen van klassiek tot ultramodern allemaal onder architectuur gebouwd. De uitslag van het rondje Bercuit luidde

1e plaats: Toine Akveld 33 stbf  2e plaats: Jan Klomp 30 stbf 3e plaats: Alexander Artz 28 stbf

Verzameld in het clubhuis ter plaatse was het Hans die snel en correct calculerend de einduitslag bepaalde en bekendmaakte. (Die uitslag was eigenlijk dat we hier rond de tafel alleen maar winnaars kenden. Iedereen had immers van deze trip, ondanks een enkele tegenslag voor sommigen, hardgrondig genoten.) Maar los daarvan vertelde Hans wie er met de prijzen vandoor gingen:

1e plaats: Alexander Artz  2e plaats: Jan Klomp en 3e plaats: Gerard Breeschoten

Alles overziend is Hans er weer in geslaagd een prima arrangement voor ons te regelen: De banen waren goed en mooi tot schitterend, het hotel prima en comfortabel alleen de reisafstanden hadden minder gemogen.

Toon van Winden

Chroniqueur