Golf in Suffolk in een historische context
Voor wie zich ’s-avonds inscheept op een superferry van de Stena Line in Hoek van Holland is het mogelijk de volgende ochtend fris uitgerust aan te komen in een volstrekt andere wereld. Ons reisdoel was om Suffolk als reisbestemming voor o.m. golfers te verkennen, het bleek een belevenis! Het is het land van holle, kronkelige weggetjes, kleine schilderachtige dorpjes maar ook diverse aantrekkelijke niet al te grote steden met een rijke historie vooral als marktplaats voor de omgeving. Buiten ons bezoek aan twee golfclubs bezochten we stadjes als Ipswich, Bury St. Edmunds, Sudbury en Lavenham elk met een eigen sfeer en steeds met een hulpvaardigTourist-Info in het centrum. Met het oog op de lakenindustrie die hier vroeger floreerde worden deze steden wel als de Wool Towns aangeduid. Het kleinste van genoemde plaatsen is ongetwijfeld 
Lavenham maar vergeet vooral niet dit even te bezoeken. In de Middeleeuwen behoorde Lavenham tot de rijke steden in East Anglia. Later, vooral in de tijd van de industriële revolutie, miste Lavenham de economische boot. Treurige armoe voerde hier geruime tijd de boventoon. Het leidde ertoe dat hier weinig nieuw werd gebouwd maar ook nauwelijks iets van de bestaande bebouwing werd afgebroken. In de vorige eeuw heeft men van de meeste oude huizen de pleisterlaag verwijderd zodat de vakwerkwanden weer zichtbaar werden en nu is Lavenham een toeristenmagneet als stadje met de oudste nog bestaande middeleeuwse straatbeelden.
en is ontworpen door James Baird, in zijn tijd een beroemdheid. (Hij was onder meer oprichter van de PGA, vijf maal winnaar van de British Open, architect van de Gleneagles-banen en, naar men zegt, “uitvinder” van de dogleg.) De 18 holes baan is gelegen in een naganoeg vlak terrein dat bij de aanleg nog een dorre vlakte vormde maar inmiddels de nodige begroeing kent in de vorm van bomen (de familie Ogilvie plantte er in en om Thorpeness in de twintiger jaren van de vorige eeuw meer dan een miljoen(!!)) en vooral ook naast de fairways ondoordringbare gorse. De baan is interessant, zeker niet recht-toe-recht-aan en biedt voor zowel hogere als lagere handicappers mogelijkheden voor een goede score zolang de bal tenminste maar recht kan worden gehouden. De greens zijn snel en daardoor lastig maar opvallend is tegelijk dat grote delen van de greens gewoon vlak (nagenoeg waterpas) zijn en het lezen ervan dus geen extra moeilijkheid oplevert. Naast een mooie baan kent deze club ook een interessant en opvallend clubhuis. Het gebouw is opgetrokken in een Spaanse stijl (waarom is onduidelijk) en laat zeker in de bar nog veel zien van de rijke clubhistorie. Het is ook de plaats waar je veel bezoekende golfers die hier een arrangement geboekt hebben stijlvol om niet te zeggen klassiek ziet nagenieten van de belevenissen op de baan. De meesten komen hier uitgedost in jasje dasje naar de bar en vermaken zich hier met de uitwisseling van ervaringen voordat zij, licht rozig, zich naar het restaurant verplaatsen voor het diner.
Meer beoordelingen van deze club op: 
Newton Green Golf Club
Ook deze golfclub bij Sudbury heeft een rijke historie. De eerste ronde golf is hier gespeeld in 1907. Het eigenaardige was hier dat deze baan is uitgelegd op de “green”, het groene deel midden in het dorp Newton. Als clubhuis fungeerde jarenlang de Saracan’s Head Inn, een pub die nu nog vlak naast de baan gelegen is.
De club kreeg van de dorpelingen de ruimte en de gelegenheid om hier golf te spelen en per gezin ontving men daarvoor als vergoeding een zak kolen per jaar. In de jaren 70 werd een en ander aangepast aan de moderne tijd: De club ging pacht betalen voor de grond, er werd een naastgelegen stuk land aangekocht, de baan werd van 9 tot 18 holes uitgebreid en er werd een nieuw eigen clubhuis gebouwd. Het nieuwe clubhuis is ongetwijfeld efficiënt maar oogt met zijn vaalgele interieur en tl-verlichting niet echt sfeervol (maar wel typisch Engels.) Dat een aantal holes temidden van bebouwing ligt is door de historie verklaard maar wat nu vooral opvalt is dat enkele holes pal langs de redelijk drukke doorgaande weg liggen. De nagenoeg vlakke baan kruist hier
en daar ook nog wat andere kleine weggetjes. Op een winderige dag, zoals wij troffen bij ons bezoek, is de wind van grote invloed op het spel in deze open ruimte. De fairways zijn gelukkig over het algemeen niet krap bemeten dus een beetje afzwaaien leidt niet direct tot balverlies. Al met al een fijne baan en al is de historie er niet meteen aan af te zien, je wordt hier weer wel aan herinnerd als je de namen van de holes op de scorekaart ziet. Iedere hole heeft zijn eigen naam zoals Little Newton, Lays Corner en Davey’s. Geen idee natuurlijk wat dit betekent maar wel duidelijk is dat hier al een en ander beleefd is.
Meer beoordelingen van deze baan op:
Tenslotte nog een enkele tip voor een bezoek aan deze county afgezien van de golfbanen: In Bury St.Emunds hebben we genoten van de wandelmogelijkheden in de abdijtuinen. Je treft er nog de nodige restanten van het Benedictijnenklooster dat hier rond het jaar 1000 werd gebouwd (In dit klooster heeft koning Jan Zonder Land in 1215 de Magna Carta ondertekend.) Het park staat vol met banken geplaatst in de herinnering aan geliefde inmiddels overleden bezoekers van het park, een sympatieke Engelse gewoonte. 
In Ipswich bezochten we aan de rand van het stadscentrum de Christchurch Mansions. In dit in de 16e eeuw gebouwde landgoed is een museum ondergebracht waar duidelijk te zien is hoe het Engelse patriciaat in vroeger dagen leefde. Het gebouw zelf is in zijn parkachtige omgeving al monumentaal mooi, tezamen met het interessante interieur is het de moeite van een bezoek zeker waard.
Verdere informatie: http://www.visitsuffolk.com/
