Golf op Ierse linkscourses

Aan de uiterste westrand van Europa beukt de oceaan keihard op het vasteland en blaast de (overheersende westen-)wind ongenadig over de kuststreek. Hier in dit dun bevolkte deel van west Ierland heeft men werkelijk het idee terug in de natuur te zijn en, zeker onder ruige weersomstandigheden, overgeleverd aan de elementen. ln dit decor zijn de links- golfcourses te vinden waar lerland befaamd om is. Met een groepje Europese golfjournalisten hebben we dit gebied en de daarin gelegen linksbanen verkend en we begrijpen nu beter dan ooit de aantrekkingskracht en de uitdaging maar zeker ook de moeilijkheden van deze aparte categorie golfbanen. Wellicht is het goed even aan te geven wat onder een links-course wordt verstaan. Dit betreft een golfbaan die is aangelegd in het gebied dat is gelegen (of een verbinding (link) vormt) tussen de feitelijke kustlijn, het strand en het vruchtbare achterland. Een linksbaan in het binnenland is dus feitelijk onmogelijk. De leden van de groep kwamen vanuit diverse Europese landen ingevlogen naar Dublin en daarom had het programma erin voorzien dat we een eerste kennismaking zouden hebben met een golfbaan die strikt genomen geen echte linksbaan is maar wel een dergelijk karakter heeft en op 30 km ten westen van Dublin is gelegen.

Deze golfbaan is gelegen op het terrein van het in lerland zeer bekende eeuwenoude landgoed Carton House . Lange tijd heeft deze estate onderdak geboden aan de vooraanstaande lerse Fitzgerald familie. Het imposante landhuis is tegenwoordig ingericht als modern hotel en appartementengebouw. Het is zodanig fotogeniek dat het niet verbazend is dat het al vele malen als decor voor films en tv-series heeft gediend. Het landgoed is zo uitgestrekt dat er twee (!) golfbanen zijn ondergebracht. We bespeelden een ervan.

Montgomery Course Deze door de rivier de Rye doorsneden baan heeft een vrij open karakter en wordt door bossen omzoomd. Een zeer opvallend element in deze baan is de aanwezigheid van een groot aantal diepe en moeilijk te bespelen potbunkers, inderdaad van een soort zoals men die ook op linksbanen wel tegenkomt. Zoals alles op deze estate was ook deze golfbaan van hoge kwaliteit en op diverse plaatsen zeker met het landhuis op de achtergrond was het decor fenomenaal. Alles bijeen: erg goed en mooi, alleen die bunkers ....! Meer beoordelingen van deze baan op:     

County Sligo Golf Club Vervolgens echt aan de westkust op een kwartier rijden vanuit het havenplaatsje Sligo treffen we in Crosses Point pal aan de oceaan deze inmiddels meer dan een eeuw oude golfbaan. Het parkeerterrein bij het moderne clubhuis is nagenoeg verlaten. Begrijpelijk want het is bij onze aankomst weliswaar droog maar de wind blaast ongenadig hard over dit ruige duinlandschap. Achteraf zou ook blijken dat maar weinig anderen buiten onze groep zich aan een ronde op deze baan onder deze omstandigheden hebben gewaagd wat ons ook weer het comfort bood rustig om ons heen te kijken en ons in ieder geval niet te hoeven haasten.

Voor spelers die gewend zijn hun ronden te lopen op beschutte parklandbanen is het spelen in deze omstandigheden voorzichtig gezegd "wel even wennen". ln het duinlandschap moet flink geklommen en gedaald worden. Vanzelfsprekend betekent dit ook dat er gedurende de ronde ook nog al eens "blinde schoten" gemaakt moeten worden (Men slaat de bal terwijl de plaats waar de bal moet landen voor de speler niet zichtbaar is.) Dit is op zich al avontuurlijk, met name als men een baan voor de eerste keer bespeelt, maar vooral als de wind bij het spel nog een belangrijke rol speelt.
De golfprestaties zijn hier niet optimaal maar er valt toch veel te genieten.  Behalve de werkelijk fenomenale uitzichten over de kustlijn is er ook nog de imposante Ben Bulben, een tafelberg gelegen op zo'n 10 km afstand van de baan en een van de meest vermaarde bergen van lerland.
Na onze ronde bij terugkomst in het clubhuis worden we nog met de nodige trots geattendeerd op de rijke historie van deze club. Bovendien dienen we te weten dat dit het gebied is waar de dichter en Nobelprijswinnaar W.B. Yeats (1865-1939) een groot gedeelte van zijn jeugd doorbracht en zijn oorspronkelijke inspiratie vond. We krijgen zin om zijn werk er eens op na te slaan. Meer beoordelingen van deze baan op:      

Enniscrone Golf Club Pal ten noorden van Ballina vinden we bij het plaatsje Enniscrone aan een baai van de Atlantische Oceaan de Enniscrone Golf Club. Ook dit is weer een uitgesproken links-baan maar met een iets minder ruig, een iets lieflijker en soms iets beschutter karakter. De duinen zijn hier wat hoger en meer dicht op elkaar en de fairways en de greens zijn daar sierlijk tussendoor gekruld. Het is een baan met zeker in de tweede 9 holes erg veel scherpe en minder scherpe doglegs. Een lust voor het oog deze baan. Als plaatje maar ook om te bespelen beviel hij ondergetekende het best. Ook hier weer maakten de sfeer en het gevoel voor traditie indruk. Het enthousiasme van de al jaren aan de club verbonden PGA Golf Professional Charlie McGoldrick waarmee hij over de wapenfeiten uit het verleden op deze club vertelde was nauwelijks te stuiten. Hij en zijn collega's houden van en leven voor hun club. Begin dan ook niet over de lelijke nieuwbouw vlak naast de hoofdingang: Het doet hen zichtbaar pijn! Begrijpelijk, de rest van Enniscrone is een alleraardigst schilderachtig dorpje... Meer beoordelingen van deze baan op:           

TurfBelmullet Golf Club Vlakbij het piepkleine plaatsje Carne ligt, eigenlijk "in the middle of nowhere" de betrekkelijk jonge baan van deze club. Zo bij eerste beschouwing een fors uit de kluiten gewassen en modern clubhuis met alle faciliteiten inclusief een redelijk gesorteerde golfshop die toch nauwelijks kan bestaan van het handjevol leren dat in de nabijheid van deze club woont. Eerst maar eens een ronde spelen en daarna zouden we ons licht daarover wel eens opsteken bij de verantwoordelijken van deze club. Ook deze baan is gesitueerd in een ruig duinlandschap. De eerste 9 holes liggen in een betrekkelijk vlak gedeelte van het parcours de tweede 9 liggen voor een deel vlak langs de oceaan en voor een deel dwars door wat hogere duinen en vormen daarmee het meest aantrekkelijk deel. De baan is gesitueerd temidden van enkele oerenbedrijven wat ervoor zorgt dat op diverse plaatsen groepjes koeien en schapen het decor van de baan verlevendigen. Opmerkelijk is ook dat in zo'n ruige omgeving, en dat geldt eigenlijk in het algemeen voor alle linkscourses die we bespeelden, de fairways en de greens van een opmerkelijk hoge kwaliteit zijn. Met name op deze baan verontschuldigde men zich nog wel dat het gras op de green iets langer gelaten was vanwege het tot dan toe zeer onstuimige weer. Alleszins begrijpelijk en bovendien toch ook nog goed bespeelbaar! Dat het putten wat vaker faalde dan gebruikelijk had meer met de (nog steeds heersende) straffe wind te maken. Alles bijeen weer een schitterende baan. Niet alleen in het clubhuis was hier flink geïnvesteerd dat geldt zeker ook voor de baan. Terug in het sfeervolle clubhuis werd ons uit de doeken gedaan dat deze club eigenlijk nauwelijks lokale leden heeft (nog geen 300) maar dat er grote belangstelling is om hier te spelen vanuit de rest van lerland en de Verenigde Staten. Zo is het bij deze club, net als bij diverse collega-clubs, mogelijk voor buitenstaanders om hier voor een bepaald bedrag
levenslang lid te worden, een faciliteit die volop wordt gebruikt.

Meer beoordelingen van deze baan op:      

Connemara Golf Links Op een halfuurtje rijden vanuit het werkelijk schilderachtige stadje Clifden bij het gehucht Ballyconneely troffen we de laatste golfbaan van deze trip. Ook hier weer een prachtig modern clubhuis opgetrokken uit de plaatselijke Connemara-steen met vanuit de bar en het resaurant een 3600 uitzicht over de baan en het restaurant. De baan bestaat uit totaal 27 holes die verbluffend zijn ingepast in het bestaande duinlandschap. Het is alsof er niets aan gewijzigd is en er "toevallig" wat fairways en greens tussen de duinen zijn terug te vinden. Vanaf de baan is, alsof het decor nog vervolmaakt moest worden, de ruïne van een kasteel te zien. Op deze baan had ik het genoegen een ronde te spelen met de oud captain van de lerse golfploeg. Veel geleerd deze ronde, maar wel een illusie armer geworden: Dit soort banen vergt een aparte vaardigheid en heel veel oefening!Meer beoordelingen van deze baan op:      

Abbeyglen Castle Hotel Ons laatste onderkomen hadden we in dit hotel in Clifden. Het mag niet onvermeld blijven niet vanwege de uitzonderlijke kwaliteit, want die heeft het niet maar wel vanwege de bijzondere sfeer. Het hotel heeft iets van een grote huiskamer. Naast de receptie staat een kooi met daarop een papegaai, Gilbert, die voor iedereen een vriendelijk woord over heeft.
ln zowel de bar als in het restaurant is iedere avond live muziek, meestal in de vorm van een pianist(e). ln de bar blijken er altijd wel mensen het leuk te vinden "een nummertje weg te geven" of gezamenlijk te zingen. Toen onze groep op de laatste avond dineerde in het restaurant schoof tegen het einde hotelmanager Brian Hughes nog even bij ons aan en stond
even later op om samen met een ander de piano naast onze tafel te rollen. Naast manager blijkt deze Brian ook nog een volleerd entertainer te zijn die ons en alle andere gasten in het restaurant uistekend met zijn muziek, gezang en bijbehorende teksten wist te vermaken.

terug naar boven